Γειτονιές

Το άλσος της Καψιακού φυτεύτηκε το 1933 με την ενέργεια του Γεώργιου Ρουφογάλη που ήταν Κοινοτάρχης της Ακράτας. Η έκταση αυτή παλιά λεγόταν Καψιακού επειδή ήταν άγονη και γενικώς υπήρχε μια μεγάλη ξεραΐλα.

Ένας λόγος που ο Ρουφογάλης φύτεψε το δάσος ήταν για να συγκρατεί τις ποσότητες νερού που έπεφταν καθημερινά.

Ο Γεώργιος Ρουφογάλης πήρε την πρωτοβουλία να ζωντανέψει αυτήν την τεράστια έκταση και να την κάνει ένα πανέμορφο καταπράσινο άλσος. Πολλοί τον κορόιδευαν όταν μόνος του ακόμα πότιζε με έναν τενεκέ κάθε απόγευμα τα μικρά δεντράκια. Στην προσπάθειά του αυτή σημαντική βοήθεια πρόσφερε η Αθηνά Ράλλη-Παγανού μαζί με τους μαθητές της.

Πριν πολλά χρονιά (1931) ο Γεώργιος Ρουφογάλης σε συνεργασία με τους καθηγητές του Γυμνασίου έβαλαν τα παιδιά να φυτέψουν τα δέντρα στο γνωστό δάσος (άλσος) της Καψικού.

Τα αγόρια άνοιγαν της γούβες και έπειτα τα κορίτσια τοποθετούσαν τα μικρά δεντράκια. Τα κορίτσια ήταν πια σοβαρά ενώ από την άλλη , τα αγόρια το έβλεπαν σαν παιχνίδι και ένα τρόπο για να χάνουν μάθημα.

Τα παιδιά κάθε μέρα, έπαιρναν νερό από το αυλάκι του Γυμνασίου. Χωρισμένοι σε δυάδες, τα παιδιά κουβαλούσαν τους κουβάδες με νερό και διάνυσαν μία απόσταση από το σχολείο τους μέχρι τα δέντρα. 

Μετά από την σκληρή δουλειά των παιδιών, το αποτέλεσμα ήταν μαγευτικό. Να βλέπεις ένα υπερυψωμένο άλσος με πολλά δέντρα.

Ακόμα, αντικρίζεις διαφόρων ειδών φυτά, φυτά που μυρίζουν και άλλα που έχουν αγκάθια. Η αγριελιά, το πεύκο, το κυπαρίσσι, ο σκίνος, το θυμάρι, το πουρνάρι, ο ασπάλαθος και η αφάνα που όλα μαζί δωρίζουν την ξεχωριστή τους μυρωδιά στο άλσος.

Το 2000 με τη μεγάλη πυρκαγιά που έπληξε την Ακράτα, κάηκαν δεκάδες δέντρα από το άλσος Ρουφογάλη. Κάηκαν δεκάδες δέντρα, διάφορα είδη ζώων και το δασάκι έχασε την ομορφιά του. Ευτυχώς ένα μέρος γλίτωσε χάρη στους εθελοντές Ακρατινούς. Η φωτιά πέρασε σαν τυφώνας. Ήταν ένας τόπος γεμάτος καμένα δέντρα.